Od redakcji. Wspierając ruch „Blokuj Wszystko”, La France Insoumise ma nadzieję za wszelką cenę wykorzystać protesty.

Jean-Luc Mélenchon i rebelianci postanowili poprzeć ruch „Zablokuj wszystko”, który wzywa do zablokowania Francji 10 września, choć szczegóły tego wezwania nie są jeszcze do końca jasne.

Lewica próbuje zawłaszczyć sobie społeczny sezon powrotu do szkoły, a w tej małej grze La France Insoumise często porusza się szybciej niż inne. Jean-Luc Mélenchon, pierwsza partia polityczna, która dobyła broni w niedzielę, wybudza się z letniego letargu , by wesprzeć ruch „Zablokuj Wszystko” z 10 września. Każda okazja jest dobra. Szkoda, że nikt tak naprawdę nie wie, o co chodzi ani jak będzie wyglądał ten dzień. Najważniejsze jest gdzie indziej, w symbolice. Tribune Jean-Luc Mélenchon powraca. Od czwartku, 21 sierpnia, w Amfis des Insoumis w Valence, chce ponownie znaleźć się w centrum gry, półtora roku przed wyborami prezydenckimi. Zeszłego lata, w tym samym czasie, po raz pierwszy wezwał do impeachmentu Emmanuela Macrona. Poparcie dla ruchu „Zablokuj Wszystko” wygląda jak stara, dobra, polityczna eksploatacja!

Spisek jest ogromny. „Wielkie Ożywienie” – głosił we wtorek nagłówek w gazecie L'Opinion. Ciekawie jest jednak obserwować, jak rebelianci się usprawiedliwiają. Ich koordynator, Manuel Bompard, powiedział w poniedziałek w wywiadzie dla France Info , że identyfikuje się z postulatami tego powszechnego protestu : rezygnacją Emmanuela Macrona, odrzuceniem planu oszczędnościowego François Bayrou, w tym zniesieniem dwóch świąt państwowych, zwołaniem Zgromadzenia Konstytucyjnego i zniesieniem reformy emerytalnej. Odrzucają oni tezę, że ruch „Zablokujmy Wszystko” jest kierowany przez skrajną prawicę. Postrzegają to jako szansę: znalezienie poparcia, odrobiny legitymizacji ze strony opinii publicznej, oddolnych ruchów społecznych, dla swoich działań politycznych w Zgromadzeniu, poprzez złożenie wniosku o wotum nieufności, gdy tylko rozpocznie się nowa kadencja.

To poparcie mogłoby osłabić ruch, wystawiając go na próbę, mimo że ruch „Blokuj Wszystko” zdaje się nienawidzić partii politycznych, twierdzić o swojej niezależności i braku jasno określonego lidera. Jean-Luc Mélenchon nie przejmuje się tym, mimo że jest tak przywiązany do kultu jednostki. W jednym ma rację. Rolą lewicy jest również przejęcie sterów, w następstwie mobilizacji obywatelskiej. Historycznie jej miejsce jest na ulicach. Tak jak wtedy, gdy były kandydat na prezydenta wzywał do poparcia ruchu Żółtych Kamizelek.

Oczywiście, jest zdecydowanie za wcześnie, w połowie sierpnia, by naprawdę wiedzieć, co się stanie. Równanie protestu wciąż zawiera kilka niewiadomych. Czy wirtualna mobilizacja przerodzi się w konkretne działania? Jak dotąd jest to bardzo mgliste, niejasne, żeby nie powiedzieć niejasne. Co więcej, jakie są prawdziwe źródła tego ruchu? Który, jak się wydaje, pierwotnie ma swoje źródło w kręgach skrajnej prawicy. Zgromadzenie Narodowe nie wspomniało o tym ani słowem, pozostawiając La France Insoumise otwartą furtkę do bycia postrzeganym jako źródło gniewu.